تأثیر آموزش رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت بر میزان آگاهی سالمندان مقیم آسایشگاه های سالمندی تهران (سال ۱۳۸۸)

زمینه و هدف: به منظور به حداکثر رساندن و در سطح ایده آل نگه داشتن عملکرد سالمندان، رفتارهای ارتقاءدهنده سلامتی و آگاهی از آنها نقش مهمّی بر عهده دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی آموزش رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت، بر آگاهی سالمندان مقیم آسایشگاه های سالمندی تهران انجام شد. روش تحقیق: پ‍ژوهش حاضر به صورت مداخله نیمه تجربی بر روی 87 نفر از سالمندان مقیم آسایشگاه های سالمندی تهران که به روش تصادفی ساده انتخاب گردیدند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه پ‍ژوهشگر ساخته، مشتمل بر 62 سؤال (8 سؤال مربوط به اطلاعات فردی و 54 سؤال مربوط به آگاهی در شش حیطه شامل: احساس مسؤولیت در قبال سلامت فردی، فعالیت بدنی، عادات غذایی، توجه به رشد معنوی، ارتباطات بین فردی و مدیریت تنش) بود که قبل از آموزش و دو هفته بعد از آخرین جلسه آموزشی، در هر آسایشگاه به روش مصاحبه تکمیل گردید. آموزش به صورت گروهی (دو جلسه 45 دقیقه ای، در دو روز متوالی، به روش سخنرانی- پرسش و پاسخ، با استفاده از کتابچه آموزشی همراه با تصاویر) ارائه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss (ویرایش 15) و آزمون های آماری تی زوجی، ویلکاکسون، و شاخص های میانگین و انحراف معیار در سطح معنی داری 05/0p< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین نمرات آگاهی در کل و در کلیه حیطه ها، بعد از آموزش نسبت به قبل از آموزش، افزایش قابل ملاحظه ای داشت؛ به طوری که نمره کلّ آگاهی، پس از آموزش نسبت به قبل، از 1/9±5/62 به 6/8±8/85 افزایش یافت (001/0>p). نتیجه گیری: می توان اذعان داشت که آموزش رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت، بر میزان آگاهی سالمندان مقیم آسایشگاه های سالمندی مؤثر است.